ابراز همدلی و همدردی محافل فعال در پروژه براندازی و آشوب با آنگ سان سوچی(مخالف برمه ای که تازه از زندان آزاد شده)، باعث طنز و تمسخر از جانب یکی از رسانه های وابسته به سازمان «سیا» شد.
ابراز همدلی و همدردی محافل فعال در پروژه براندازی و آشوب با آنگ سان سوچی(مخالف برمه ای که تازه از زندان آزاد شده)، باعث طنز و تمسخر از جانب یکی از رسانه های وابسته به سازمان «سیا» شد.
گویا نیوز خطاب به آنگ سان سوچی می نویسد: روشنفکران مخالف در ایران موقع دستگیر شدن یک فرد باید ابراز تاسف کنند، بعد او را از یاد ببرند، بعد وقتی آزاد شد، آزادی اش را با هیجان بسیار تبریک بگویند و از او اسطوره بسازند و در پایان بعد از این که آن مبارز شروع به فعالیت کرد، با رکیک ترین کلمات و بی ادبانه ترین نوشته ها به او ضربه بزنند. ما هم به همین خاطر آزادی شما را تبریک می گوییم. شاید از این همه ابراز احساسات ما شگفت زده شوی. بعد با کمال شگفتی خواهی دید که یک دانه نامه هم از ایران دریافت نکردی چون اصلا نامه ای برایت فرستاده نشده.
«سیا نیوز» که از بی عرضگی گروهک های اپوزیسیون از جمله نفاق جدید عصبانی به نظر می رسید، با اشاره به این که دیگر کسی در خیابان نمانده تا آن شعارهای تغییر حکومت از بیخ و بن را تکرار کند، می نویسد: بعد نوبت جنگ سایبری شد. ما پشت کامپیوتر نشستیم، ماموران حکومت هم پشت دستگاه های مانیتورینگی که از زیمنس و نوکیا خریده بودند نشستند. ما وب لاگ و وب سایت نوشتیم، ماموران حکومت ما را فیلتر کردند. ما ضد فیلتر زدیم، آنها ما را ردگیری کردند. پایگاه ما در این مبارزه سایت، سایت بالاترین شد. یکی گفت، امشب الله اکبر می گوییم. یکی دیگر گفت امشب ساعت نه شب اتوها را به پریز برق می زنیم. یکی دیگر گفت قیافه مان را شبیه حزب اللهی ها می کنیم و توی شکم اسب تروا قایم می شویم و وسط میدان آزادی، تظاهرات دولتی را مال خود می کنیم. خلاصه.... روز حادثه، که قرار بود همگی توی خیابان باشیم و حکومت را شگفت زده کنیم، اکثرا پشت کامپیوتر نشسته بودیم! به نظر می آمد همه منتظرند دیگران انقلاب کنند بعد آنها برای گرفتن پست حکومتی از خانه خارج شوند.
به گزارش کیهان، نویسنده گویا نیوز می افزاید: چند کلمه هم از رهبران جنبش سبز بگویم و حرفم را تمام کنم. ما هرچه به رهبران جنبش که آقایان موسوی و کروبی باشند می گوییم رهبر جنبش، آنها می گویند، نه اختیار دارید، شماها رهبر جنبش اید! ما می گوییم قربان! جنبش بدون رهبر نمی شود! آنها می گویند این حرف ها مال دوران پیشامدرن است و در دوران پسامدرن هر سرباز یک فرمانده و هر فرمانده یک سرباز است. خلاصه از ما اصرار، از آنها انکار. حالا یکی نیست به این آقایان بگوید مگر جنبش بدون رهبر و رهبری می شود؟ روشنفکران اپوزیسیون هم ناامید و دلخور پشت کامپیوترها نشسته اند و به سایت بالاترین مراجعه می کنند. این شیوه مبارزه ماست.
